2/7/09

El valor de una firma

Μου έστειλαν αυτό το βίντεο, και πιστεύω ότι πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας, μιας και είναι πρωτοβουλία της Διεθνούς Αμνηστίας.


Η αξία της υπογραφής









Έψαξα στο youtube, και βρήκα και κάποια άλλα βίντεο σχετικά με τη Θανατική ποινή.



Bullet - The Execution





Death....Penalty




Ενάντια στη θανατική ποινή


"Η δολοφονία είναι δολοφονία. Δεν έχει σημασία το πώς, πότε, ή ποιος την κάνει."


Τα βίντεο μιλούν από μόνα τους...

30/6/09

On crime and punishments

Μετά από προτροπή του Mano a Mano (ευχαριστώ!), διάβασα το κείμενο του Τσεζάρε Μπεκάρια σε σχέση με τη θανατική ποινή. Είχα σκοπό να το μεταφράσω, αλλά πιστεύω ότι δε θα κατάφερνα να αποδώσω πιστά το πνεύμα των λεγόμενων του. Ωστόσο, διάλεξα κάποιες φράσεις που μου έκαναν εντύπωση, και έτσι, αποφάσισα να τις παραθέσω εδώ.


"Είναι η θανατική ποινή αληθινά δίκαιη ή χρήσιμη σε ένα κράτος με καλή διακυβέρνηση; Τι δικαίωμα, ρωτάω, έχουν οι άνθρωποι να κόβουν το λαιμό των συνανθρώπων τους; Αλλά η θανατική ποινή δεν εξουσιοδοτείται από κανένα δικαίωμα, γιατί έχω αποδείξει ότι δεν υπάρχει τέτοιο δικαίωμα. Είναι λοιπόν πόλεμος ενός ολόκληρου έθνους ενάντια σε έναν πολίτη την καταστροφή του οποίου θεωρούν αναγκαία ή χρήσιμη για το γενικό καλό. Σε μια κατάσταση γαλήνης, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να αφαιρέσουμε τη ζωή ενός υποκειμένου. Ο θάνατος ενός εγκληματία είναι ένα τρομερό, αλλά προσωρινό θέμα, συνεπώς είναι μια λιγότερο αποτελεσματική μέθοδος αποτροπής (άλλων ανθρώπων από εγκληματικές πράξεις) απ' ότι το συνεχές παράδειγμα ενός ανθρώπου αποστερημένου από την ελευθερία του, καταδικασμένου να διορθώσει μέσα από τη δουλεία του, το κακό που έκανε στην κοινωνία. Αν κάνω ένα τέτοιο έγκλημα, λέει ο θεατής στον εαυτό του, θα υποβιβαστώ σε αυτή τη μίζερη κατάσταση σε ολόκληρη τη ζωή μου. (Είναι) μια πολύ πιο ισχυρή αποτροπή από το φόβο του θανάτου τον οποίο οι άνθρωποι κρατούν πάντα σε μια απόμακρη αφάνεια. Οι βίαιες εντυπώσεις μας εκπλήσσουν, αλλά η επίδρασή τους είναι στιγμιαία. Μια ποινή, για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να έχει τόσο βαθμό αυστηρότητας ώστε να αποτρέπει επαρκώς τους άλλους. Υπάρχουν πολλοί που αντικρίζουν το θάνατο με αφοβία και σθεναρότητα, κάποιοι μέσα από τον φανατισμό, και κάποιοι μέσα από τη ματαιοδοξία, που μας ακολουθεί ακόμα και μέχρι τον τάφο. Άλλοι (τον βλέπουν ως) μια απεγνωσμένη λύση, είτε για να γλιτώσουν από τη μιζέρια τους, ή για να σταματήσουν να υπάρχουν. Αλλά ο φανατισμός και η ματαιοδοξία εγκαταλείπουν τον εγκληματία στην σκλαβιά, στις αλυσίδες και την πεδούκλα, σε ένα σιδερένιο κλουβί, και η απόγνωση είναι μάλλον η αρχή παρά το τέλος της μιζέριας τους. Σε όλα τα κράτη όπου επιβάλλεται η θανατική ποινή, κάθε τέλεσή της προϋποθέτει ότι τελέστηκε ένα νέο έγκλημα, ενώ στην αέναη φυλάκιση, κάθε εγκληματίας συνιστά ένα συχνό και διαρκές παράδειγμα, και αν είναι αναγκαίο να γίνονται οι άνθρωποι μάρτυρες της δύναμης των νόμων, οι εγκληματίες πρέπει να θανατώνονται: αλλά αυτό προϋποθέτει μια συχνότητα εγκλημάτων, και εφεξής, αυτή η ποινή θα χάσει την αποτελεσματικότητά της, έτσι ώστε να είναι χρήσιμη και άχρηστη ταυτόχρονα. Η ιστορία των ανθρώπων είναι μια τεράστια θάλασσα από λάθη, όπου λίγες αόριστες αλήθειες μπορούν να βρεθούν εδώ και εκεί."


Νομίζω πως ό,τι και αν προσθέσω, θα είναι μηδαμινό σε σχέση με αυτές τις θέσεις.


Πηγή: On crime and punishments (κεφ. 28)

28/6/09

Μια ακόμα ταινία

Μια ταινία η οποία παρουσιάζει πλήρως το θέμα της αθωότητας όσον αφορά την επιβολή της θανατικής ποινής είναι "Η ζωή του Ντείβιντ Γκέιλ", με τους Kevin Spacey και Kate Winslet. Αν δεν την έχετε δει, μην διαβάσετε αυτή την ανάρτηση! Σας συμβουλεύω πάντως να τη δείτε. Είναι καλογραμμένη, με δυνατά ονόματα, και πολλά νοήματα.

Να το τρέιλερ της ταινίας:



Στην ταινία αυτή παρουσιάζεται η ζωή του David Gale, ενός επιφανούς καθηγητή φιλοσοφίας ο οποίος συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενάντια στην θανατική ποινή και είχε έρθει συχνά σε αντιπαράθεση με διάφορα πολιτικά πρόσωπα. Ο David κάνει όμως το μοιραίο λάθος να συνάψει σχέση με μια φοιτήτριά του. Αυτό οδηγεί στην αποπομπή του, ενώ παράλληλα χωρίζει από τη γυναίκα του, η οποία μετακομίζει έξω από την πόλη, παίρνοντας μαζί της και τον γιο τους. Από το σημείο αυτό αρχίζει η κατηφόρα για τον David. Δε μπορεί να βρει πουθενά δουλειά, χάνει το σπίτι του, και γίνεται αλκοολικός. Έτσι, μόνος και πληγωμένος, στρέφεται στη μόνη φίλη που είχε, την Constance, ενεργό μέλος της οργάνωσης κατά της θανατική ποινής. Μια μέρα, η Constance βρίσκεται νεκρή στο σπίτι της, και όλα τα στοιχεία οδηγούν στον David. Η αστυνομία τον συλλαμβάνει και τον καταδικάζει σε θάνατο. Οι αποδείξεις είναι ακλόνητες και όλοι είναι πεπεισμένοι για την ενοχή του. Μια δημοσιογράφος λοιπόν καλείται να καλύψει την υπόθεση μόλις 4 μέρες πριν την τέλεση της ποινής. Μετά από πολλές έρευνες, αποκαλύπτεται η αλήθεια: ο David δεν έπεσε θύμα σκευωρίας, ούτε όμως τέλεσε το έγκλημα. Αντίθετα, η Constance αυτοκτόνησε συναινώντας στην καταγραφή του θανάτου της. Ο David γνώριζε ότι θα κατηγορούταν ο ίδιος για τον φόνο, και σχεδίασε τα πράγματα έτσι ώστε να εκτελεστεί μέχρι τέλους η θανατική ποινή για να αποδείξει ένα πράγμα: Πάντα, μα πάντα, ακόμα και όταν όλα δείχνουν το αντίθετο, υπάρχει η περίπτωση να καταδικαστεί ένας αθώος. Ο David πέρασε αυτό το μήνυμα στους πολίτες θυσιάζοντας τη ζωή του.

Η ταινία αυτή είναι συγκλονιστική γιατί ξεδιπλώνει ένα κουβάρι συνωμοσιών Δείχνει πώς τα πράγματα μπορούν να έχουν περισσότερες από μία πλευρές και πώς αυτό που δεν λογαριάζουμε καν μπορεί να είναι τελικά η αλήθεια.

Άραγε πόσοι άνθρωποι βρέθηκαν στη θέση του David, χωρίς να έχουν την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη μοίρα τους;

Κλείνω με μια φράση του David:
"Τι πραγματικά ξέρουμε για τον θάνατο; Απλά ότι κανένας δε γυρίζει πίσω."



The Life of David Gale
The crime is clear. The truth is not.

Online χρήστες