5/6/09

Πού είναι ο πολιτισμός;

Ένα από τα επιχειρήματα κατά της θανατικής ποινής είναι το θέμα του πολιτισμού, κατά πόσο δηλαδή μια κοινωνία που σκοτώνει τους πολίτες της μπορεί να θεωρείται πολιτισμένη. Το επόμενο άρθρο αγγίζει του ουσία αυτού του ζητήματος.

Πριν λίγες μέρες λοιπόν, ένας άντρας στη Σαουδική Αραβία αποκεφαλίστηκε και σταυρώθηκε δημόσια για την απαγωγή και τον φόνο ενός πατέρα και του γιου του, ενώ εκρεμμούσαν κατηγορίες εναντίον του και για άλλα εγκλήματα όπως η αντίσταση στις αρχές, αλλά και οι ομοφυλοφιλικές περιπτύξεις, οι οποίες θεωρούνται παράνομες από την τοπική νομοθεσία.

Η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε φυσικά αυτή την πράξη. Οι ποινικές διαδικάσεις στην περιοχή δεν είναι ικανοποιητικές. Συνήθως λαμβάνουν χώρα πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ οι κατηγορούμενοι δεν έχουν επαρκή νομική εκπροσώπηση. Η καταδίκη προκύπτει συχνά από την μαρτυρία των κατηγορούμενων, μετά όμως από βασανιστήρια και άλλες τέτοιες τακτικές. Τέλος, όσοι καταδικάζονται σε θάνατο ενημερώνονται για την καταδικη τους μόλις μια μέρα πριν από την εκτέλεσή τους.

Ο υπεύθυνος της Διεθνούς Αμνηστίας στην Σαουδική Αραβία και Βόρειο Αφρική δήλωσε το εξής, πολύ ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου: "Ο Βασιλιάς Abdullah πρέπει να δείξει αληθινό ηγετικό πνεύμα και να καταργήσει όλες τις θανατικές ποινές αν θέλει να παίξει κάποιο ρόλο η Σαουδική Αραβία ως παγκόσμιος ηγέτης ή μέλος των G20."

Θα μπορούσε άραγε να ασκηθεί πίεση στους ηγέτες των χωρών με αυτόν τον τρόπο; Να υπάρχει δηλαδή συγκεκριμένος κώδικας που να ορίζει ποιες χώρες υπό ποιες προϋποθέσεις μπορούν να ανήκουν στις 20 πιο ισχυρές χώρες του κόσμου; Ίσως αυτή να είναι η απάντηση στο θέμα της επιβολής της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλων οργανισμών...

Πηγή: Άρθρο

4/6/09

Συμπληρωματικά...

Συμπληρωματικά με την ανάρτηση "Πόσο κοστίζει η θανατική ποινή;", βρήκα ένα άρθρο το οποίο προσφέρει λίγες ακόμα πληροφορίες σε σχέση με αυτό το θέμα. Μάλιστα, το άρθρο προέρχεται από ελληνικό ειδησεογραφικό site, και γράφτηκε αρκετές εβδομάδες πριν από το δημοσίευμα που παρέθεσα. Άρα το θέμα της κατάργησης της θανατικής ποινής λόγω οικονομικής κρίσης δεν είναι και τόσο καινούριο.

Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο, πολλοί πιστεύουν λανθασμένα ότι η μετατροπή μιας θανατικής ποινής σε ισόβια κάθειρξη κοστίζει περισσότερο από την τέλεση της ποινής, γιατί στην πρώτη περίπτωση το κράτος θα συντηρεί ένα κρατούμενο για πάρα πολλά χρόνια, ενώ στην δεύτερη θα τον εκτελέσει άμεσα. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει. Το "πρόβλημα" με την τέλεση της θανατικής ποινής είναι ότι υπάρχει μια μακριά λίστα αναμονής, η οποία μπορεί να αγγίξει ακόμα και τα 20 χρόνια.

Μάλιστα, ένας Αμερικανός δικαστής, ο 82χρονος και συνταξιούχος πλέον Ντόναλντ ΜακΚάρτιν αναφέρει ότι από τα εννέα άτομα που καταδίκασε ο ίδιος σε θανατική ποινή, μόνο ένα βρήκε το θάνατο τελικά, και όχι επειδή το εκτέλεσαν, αλλά επειδή υπέστη καρδιακή προσβολή!

Πώς μπορούμε να μιλάμε λοιπόν για ανταπόδοση όταν η τέλεση της ποινής κάθε άλλο παρά άμεση είναι; Τα χρήματα που δαπανώνται είναι πολύ περισσότερα αφού οι θανατοποινίτες στεγάζονται σε ξεχωριστά κτίρια, υπό διαφορετικούς όρους. Εκτός από αυτό, όπως αναφέρει και ο πρώην δικαστής: "Το μόνο που κάνει είναι να επιμηκύνει την αγωνία των οικογενειών των θυμάτων." Ο ίδιος έχει χάσει την πίστη του στην θανατική ποινή, όπως και άλλοι πρώην εργαζόμενοι σε αυτόν τον χώρο.

Ποιον ωφελεί τελικά η θανατική ποινή; Άραγε νιώθουν δικαιωμένες οι οικογένειες μετά από τόσα χρόνια; Ζουν σε μια κατάσταση αναμονής, η οποία τελικά τους φθείρει και προκαλεί μεγαλύτερο πόνο από την ίδια την απώλεια. Μήπως πρέπει να δούμε λοιπόν "the bigger picture";

Πηγή: Άρθρο

2/6/09

Διεθνής Αμνηστία

Πολύ συχνά έχω αναφερθεί στη Διεθνή Αμνηστία. Βρήκα κάποιες πληροφορίες σε σχέση με τη θέση της οργάνωσης απέναντι στην θανατική ποινή, οπότε τις μοιράζομαι μαζί σας για να μαθαίνουμε όλοι.

Η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε τη δράση της το 1961, από ένα τυχαίο συμβάν το οποίο πυροδότησε μια αλυσιδωτή αντίδραση ενάντια στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όλα αυτά τα χρόνια, η οργάνωση έχει επεκτείνει τη δράση της σε πολλούς τομείς με στόχο την προστασία των δικαιωμάτων και των πολιτών όλου του κόσμου.

Ένα από τα ζητήματα που αφορά άμεσα φυσικά τη Διεθνή Αμνηστία είναι η θανατική ποινή. Σύμφωνα με το καταστατικό του οργανισμού: "Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στη θανατική ποινή και τα βασανιστήρια και σε κάθε άλλη σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κρατουμένων ή άλλων προσώπων που βρίσκονται σε περιορισμό, ανεξάρτητα από το αν τα πρόσωπα αυτά χρησιμοποίησαν βία ή υποστήριξαν τη χρήση της."

Οι λόγοι για τους οποίους η Διεθνής Αμνηστία τάσσεται κατά της θανατικής ποινής είναι οι εξής:

-Πιστεύει ότι το δικαίωμα στη ζωή είναι το ύψιστο ανθρώπινο δικαίωμα το οποίο έχει κατοχυρωθεί και νομικά από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

-Η θανατική ποινή δεν συμβάλλει στην πραγμάτωση των σκοπών της πρόληψης, ούτε της γενικής ούτε της ειδικής.

-Η πιθανότητα εκτέλεσης αθώου είναι συνεχώς παρούσα.

-Είναι αντιφατικό να τάσσονται οι κυβερνήσεις ενάντια στα βασανιστήρια αλλά να προβαίνουν σε νομιμοποιημένες δολοφονίες.

Η Διεθνής Αμνηστία υιοθέτησε τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης, του Δεκεμβρίου του 1977, ως κείμενο αρχών το οποίο προβάλλει τις θέσεις της οργάνωσης σχετικά με την θανατική ποινή.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί όλες τις χώρες που διατηρούν ακόμα τη θανατική ποινή να σταματήσουν τις εκτελέσεις άμεσα και οριστικά, να μετατρέψουν όλες τις θανατικές ποινές που εκκρεμούν, και να καταργήσουν και νομικά την εσχάτη των ποινών.

Ακόμα, η Διεθνής Αμνηστία ζητάει από αυτές τις χώρες να βεβαιώσουν τα εξής ως δικλείδα ασφαλείας:
  • Σε κάθε κρατούμενο που κατηγορείται για αδίκημα που επισύρει την ποινή του θανάτου, πρέπει να παρέχονται όλες οι δυνατότητες για μια έντιμη δίκη.
  • Αυτός που καταδικάζεται σε θάνατο έχει το δικαίωμα να προσφύγει σε δικαστήριο ανώτερης δικαιοδοσίας.
  • Η θανατική ποινή δεν εφαρμόζεται σε άτομα τα οποία ήταν κάτω των 18 ετών κατά την εποχή που διαπράχθηκε το έγκλημα.
  • Η θανατική ποινή δεν εφαρμόζεται σε διανοητικά ανάπηρα άτομα.
  • Τα όρια της θανατικής ποινής δεν επεκτείνονται πέρα από τα «πλέον σοβαρά αδικήματα», δηλαδή αυτά με θανατηφόρες ή άλλες πολύ σοβαρές συνέπειες.
Τέλος, ο οργανισμός ζητάει την υιοθέτηση μέτρων που θα οδηγήσουν ενδεχομένως στην οριστική κατάργηση της ποινής, όπως η αυξημένη εφαρμογή χάριτος, και ο σταδιακός περιορισμός του αριθμού των αδικημάτων που επισύρουν τη θανατική ποινή.

Δυστυχώς βλέπουμε ότι παρά τις διακηρύξεις του οργανισμού, μεγάλες χώρες όπως η Κίνα δε σέβονται τα αιτήματά της, όπως επίσης και τις βασικότερες θέσεις της Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρ' όλα αυτά, η δράση της οργάνωσης είναι πολύ σημαντική αφού έχει εγείρει το δημόσιο ενδιαφέρον γύρω από τη θανατική ποινή, και έχει καταφέρει την κατάργηση της ποινής σε πολλές χώρες, με την βοήθεια και άλλων οργανώσεων, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία έχει εκδηλώσει μεγάλο ενδιαφέρον για την κατάργηση της ποινής. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρώπης έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή οριστικά.

Μήπως τελικά εκτός από αλλαγή νοοτροπίας, χρειάζεται και μια αρκετά ισχυρή οργάνωση η οποία να μπορεί να επιβληθεί στις διάφορες χώρες για την κατάργηση της θανατικής ποινής, ή έστω για την επιβολή της με περισσότερη φειδώ;

Πηγή: Κείμενο από geocities

31/5/09

Πόσο κοστίζει η θανατική ποινή;

Μια πλευρά της θανατικής ποινής που σπάνια έχει εξετάζει κάποιος είναι το χρηματικό ποσό το οποίο δαπανάται για την καταδίκη και την εκτέλεση των εγκληματιών. Το ποσό αυτό είναι πραγματικά τεράστιο, γιατί οι θανατοποινίτες στεγάζονται σε ξεχωριστό κτίριο, η δίκη τους κοστίζει περισσότερο από τη δίκη άλλων εγκληματιών, ενώ και η ίδια η εκτέλεση είναι μια ιδιαίτερα δαπανηρή διαδικασία.

Με την οικονομική κρίση να εξαπλώνεται παγκόσμια, οι ηγέτες των χωρών προσπαθούν να υιοθετήσουν όσα περισσότερα μέτρα μπορούν για να ενισχύσουν την οικονομία. Η Καλιφόρνια των ΗΠΑ αντιμετωπίζει και αυτή οικονομικά προβλήματα, και έτσι οι ειδικοί σκέφτηκαν μια λύση για να γλιτώσουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό από τον προϋπολογισμό της περιοχής.

Σύμφωνα λοιπόν με μετρήσεις που έκαναν, υποστηρίζουν ότι αν καταργηθεί άμεσα η θανατική ποινή, η Καλιφόρνια θα εξασφαλίσει 1.000.000.000$ σε πέντε χρόνια. Κάθε χρόνο ξοδεύονται 125.000.000$ για τους θανατοποινίτες, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους κρατούμενους για τους οποίους δαπανώνται 11.000.000$. Ακόμα, το κτίριο όπου στεγάζονται τώρα οι θανατοποινίτες δεν επαρκεί, οπότε η κατασκευή νέου κτιρίου κοστίζει 400.000.000$. Αν πάλι προσπαθήσουν οι αρχές να περιορίσουν το χρόνο εκτέλεσης της ποινής, αυτό θα κοστίσει 100.000.000$ επιπλέον.

Ως λύση λοιπόν προτείνουν την άμεση κατάργηση της θανατικής ποινής, την μετατροπή της ποινής σε ισόβια κάθειρξη, τη μεταφορά των κρατούμενων στην ήδη υπάρχουσα φυλακή όπου στεγάζονται όλοι οι υπόλοιποι εγκληματίες, και τέλος, την πώληση του κτιρίου όπου διαμένουν οι θανατοποινίτες.

Με αυτόν τον τρόπο, θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν 1.000.000.000$ σε διάστημα πέντε χρόνων, χωρίς να στερήσουν κάτι από τους πολίτες, και παράλληλα χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια κανενός εφόσον οι θανατοποινίτες θα καταδικαστούν σε κάθειρξη για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Αυτό λοιπόν είναι ένα (ακόμα) επιχείρημα υπερ της κατάργησης της ποινής. Το θέμα όμως είναι αν θα το δεχτούν οι αρχές, και κυρίως οι κάτοικοι της πόλης, αφού η Καλιφόρνια έρχεται πρώτη σε νούμερα όσον αφορά τους καταδικασμένους σε θάνατο. Θα μπορέσει λοιπόν η οικονομική κρίση να αλλάξει τη γνώμη των κατοίκων και των αρχών;

Αναμένουμε...

Πηγή: Άρθρο

Online χρήστες