Μουσικές Εκτελέσεις

Ψάχνοντας στο ιντερνετ, βρήκα ένα σύντομο μουσικό ντοκυμαντέρ από τον ΣΚΑΪ. Το ντοκυμαντέρ αυτό εξετάζει πολύ περιεκτικά την εξέλιξη της θανατικής ποινής από τα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης μέχρι σήμερα. Η διάρκειά του είναι γύρω στα 25 λεπτά, γι'αυτό αν βρείτε χρόνο, δείτε το... Περιλαμβάνει γνωστούς μουσικούς όπως και σκηνές από ταινίες όπως το "In cold Blood", "Green Mile", αλλά και από κινούμενα σχέδια όπως το "Simpsons" και το "Southpark".

Αλλά αν παρ'όλα αυτά δεν έχετε χρόνο (ή αρκετά γρήγορη σύνδεση), θα παραθέσω εδώ τα πιο σημαντικά στοιχεία που παρουσιάζονται σε αυτό.

Πρώτο Μέρος

"Σε μερικές χώρες, η κυβέρνηση σκοτώνει ανθρώπους...
Οι πολλοί γνωστές φυλακές Folsom Prison, της Καλιφόρνια, όπου τραγούδησε κάποτε ο Johnny Cash ξεσηκώνοντας τους κρατούμενους. Το τραγούδι του, I've got 24 minutes to go,διασκευάστηκε από πολλούς καλλιτέχνες και έγινε σταθμός στη μουσική της θανατικής ποινής. Οι φυλακές του Folsom είχαν κατασκευαστεί γύρω στο 1850 για τους αποτυχημένους χρυσοθήρες. Σήμερα η κατάσταση στις φυλακές αυτές έχει βελτιωθεί, αν και μέχρι πρότινος θεωρούνταν ως ένα από τα πιο σκληρά σωφρονιστικά ιδρύματα.
Η θανατική ποινή σκοτώνει...αλλά επίσης βασανίζει σωματικά και ψυχολογικά.

Η θανατική ποινή είναι τόσο παλιά όσο και οι πρώτες ανθρώπινες κοινότητες. Θα αποκτήσει ωστόσο τη σημερινή της μορφή με τη δημιουργία του πρώτου κράτους, την απόκτηση της ικανότητας χρήσης νομιμοποιημένης βίας, σύμφωνα με τα λόγια του κοινωνιολόγου Weber.
Η θανατική ποινή όπως την κατανοούμε σήμερα έχει τις ρίζες της στη Γαλλική Επανάσταση με την περίφημη γκιλοτίνα. Η γκιλοτίνα είναι η γνωστή μέθοδος αποκεφαλισμού, η οποία πήρε το όνομά της από τον Γκιλοτίν, έναν Γάλλο ο οποίος πρότεινε την υιοθέτηση της γκιλοτίνας σε όλες τις εκτελέσεις θανατικής ποινής. Αρχικά η γκιλοτίνα αποτελούσε προνόμιο μόνο των ευγενών, καθώς όλος ο υπόλοιπος λαός εκτελούνταν μέσω φρικτών βασανιστηρίων. Αυτή η πρόταση του Γκιλοτίν εξίσωσε τους πολίτες και του χάρισε αιώνια φήμη.

Το πρώτο κίνημα για την κατάργηση της θανατικής ποινής υποστηρίχτηκε από τον Ροβεσπιέρο, ο οποίος όλως παραδόξως εφάρμοζε συχνά αυτή την ποινή, ενώ τελικά επιβλήθηκε και στον ίδιο.
Η γκιλοτίνα καταργήθηκε το 1981 με απόφαση του τότε Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Μυτεράν."

Δεύτερο Μέρος

"Αν η πρώτη βιομηχανική επανάσταση έφερε την αστική τάξη και την γκιλοτίνα, τότε η δεύτερη βιομηχανική επανάσταση έφερε την ηλεκτρική καρέκλα.

Η ηλεκτρική καρέκλα προέκυψε ως αποτέλεσμα διαμάχης ανάμεσα στον Έντισον και τον Γουέστινγκχαουζ, το συνεχές και το εναλασσόμενο ρεύμα. Για να αποδείξει ο Έντισον ότι το εναλασσόμενο ρεύμα ήταν επικίνδυνο, άρχισε να κεραυνοβολεί ζώα, και οδηγήθηκε ακόμα και στην εκτέλεση ενός ανθρώπου.
Η ηλεκρτική καρέκλα θα χρησιμοποιηθεί μόνο στις ΗΠΑ, και στις Φιλιππίνες, αλλά μετατράπηκε σε παγκόσμιο σύμβολο της θανατικής ποινής.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος έδωσε άλλη διάσταση στη θανατική ποινή με την εκτέλεση εκατομμυρίων ανθρώπων από τους Ναζιστές με πολλούς τρόπους, όπως οι θάλαμοι αερίων. Ο φορντισμός (νέα μέθοδος αλυσιδωτής παραγωγής στις βιομηχανίες) χρησιμοποείται αυτή την περίοδο για την εξόντωση ανθρώπων. Οι ναζιστές έφτασαν τόσο μακριά ώστε να χρησιμοποιήσουν ένα σύστημα διατρητών καρτών της γνωστής σε όλους μας IBM για την καταγραφή όσων βρισκόντουσαν στο στόχαστρο της ναζιστικής ιδεολογίας.
Για κάποιους, η θανατική ποινή αποτελεί πολιτικό μέσο. Ο Μισέλ Φουκώ υποστήριξε ότι η εκτέλεση αποτελούσε παλαιότερα ένα είδος θεάματος. Ο εγκληματίας τιμωρούνταν γιατί αμφισβητούσε τον ίδιο τον ηγεμόνα. Η εκτέλεσή του ήταν μια συμβολική μονομαχία ανάμεσα στον ίδιο και τον ηγεμόνα. Ο κόσμος έπρεπε να νιώσει την ισχύ της εξουσίας και να παραδειγματιστεί. Αυτό αλλάζει με την έλευση της αστικής τάξης. Η εκτέλεση των εγκληματιών μεταφέρεται πίσω από τους τοίχους της φυλακής."

Τρίτο Μέρος

"Η θανατική ποινή είναι ταξικό όπλο, αφορά στις οικονομικά μειονεκτικές ομάδες, όσους δεν έχουν χρήματα για εκπροσώπηση ή φωνή στην κοινωνία.

There is a saying in US: Capital punishment means that those without the capital, will get the punishment.

Η θανατική ποινή αλλάζει γιατί μεταβάλλεται η κοινωνία, όχι η νοοτροπία των ανθρώπων.

Από το 1990, έχουν εκτελεστεί 51 παιδιά, μερικά από τα οποία ήταν κάτω των 14. Ακόμα όμως κι αν σταματήσουν οι εκτελέσεις παιδιών ή αθώων, πρέπει να ανεχτούμε τη θανατική ποινή;

Η μέθοδος εκτέλεσης αντικατοπτρίζει πάντα την παραγωγή και τη δομή της εξουσίας μιας χώρας. Στην Σαουδική Αραβία ισχύει ακόμα ο δημόσιος αποκεφαλισμός."

Η εικόνα αυτή (παρμένη απ'ευθείας από το βίντεο) παρουσιάζει την επιβολή της θανατικής ποινής παγκόσμια κατά το 2007.

Μπλε: Έχει καταργηθεί πλήρως (90 χώρες)
Κίτρινο: Διατηρείται σε ειδικές περιπτώσεις (11 χώρες)
Πορτοκαλί: Διατηρείται, δεν έχει χρησιμοποιηθεί για τουλάχιστον 10 χρόνια (32 χώρες)
Κόκκινο: Διατηρείται (64 χώρες)



Τελειώνω την ανάρτηση με τα λόγια του Jeremy Irons (εκπροσώπου της Διεθνούς Αμνηστίας):

"Κάθε θανατοποινίτης, για ό,τι κι αν κατηγορείται είναι άνθρωπος. Όσο κι αν θέλουμε εκδίκηση, είναι άνθρωποι. Ξεπερνούν τα όρια. Αλλά θέλουμε να τους ακολουθήσουμε;"