4/6/09

Συμπληρωματικά...

Συμπληρωματικά με την ανάρτηση "Πόσο κοστίζει η θανατική ποινή;", βρήκα ένα άρθρο το οποίο προσφέρει λίγες ακόμα πληροφορίες σε σχέση με αυτό το θέμα. Μάλιστα, το άρθρο προέρχεται από ελληνικό ειδησεογραφικό site, και γράφτηκε αρκετές εβδομάδες πριν από το δημοσίευμα που παρέθεσα. Άρα το θέμα της κατάργησης της θανατικής ποινής λόγω οικονομικής κρίσης δεν είναι και τόσο καινούριο.

Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο, πολλοί πιστεύουν λανθασμένα ότι η μετατροπή μιας θανατικής ποινής σε ισόβια κάθειρξη κοστίζει περισσότερο από την τέλεση της ποινής, γιατί στην πρώτη περίπτωση το κράτος θα συντηρεί ένα κρατούμενο για πάρα πολλά χρόνια, ενώ στην δεύτερη θα τον εκτελέσει άμεσα. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει. Το "πρόβλημα" με την τέλεση της θανατικής ποινής είναι ότι υπάρχει μια μακριά λίστα αναμονής, η οποία μπορεί να αγγίξει ακόμα και τα 20 χρόνια.

Μάλιστα, ένας Αμερικανός δικαστής, ο 82χρονος και συνταξιούχος πλέον Ντόναλντ ΜακΚάρτιν αναφέρει ότι από τα εννέα άτομα που καταδίκασε ο ίδιος σε θανατική ποινή, μόνο ένα βρήκε το θάνατο τελικά, και όχι επειδή το εκτέλεσαν, αλλά επειδή υπέστη καρδιακή προσβολή!

Πώς μπορούμε να μιλάμε λοιπόν για ανταπόδοση όταν η τέλεση της ποινής κάθε άλλο παρά άμεση είναι; Τα χρήματα που δαπανώνται είναι πολύ περισσότερα αφού οι θανατοποινίτες στεγάζονται σε ξεχωριστά κτίρια, υπό διαφορετικούς όρους. Εκτός από αυτό, όπως αναφέρει και ο πρώην δικαστής: "Το μόνο που κάνει είναι να επιμηκύνει την αγωνία των οικογενειών των θυμάτων." Ο ίδιος έχει χάσει την πίστη του στην θανατική ποινή, όπως και άλλοι πρώην εργαζόμενοι σε αυτόν τον χώρο.

Ποιον ωφελεί τελικά η θανατική ποινή; Άραγε νιώθουν δικαιωμένες οι οικογένειες μετά από τόσα χρόνια; Ζουν σε μια κατάσταση αναμονής, η οποία τελικά τους φθείρει και προκαλεί μεγαλύτερο πόνο από την ίδια την απώλεια. Μήπως πρέπει να δούμε λοιπόν "the bigger picture";

Πηγή: Άρθρο

4 σχόλια:

Daizy είπε...

Πράγματι,αν είναι να χρειάζεται τόσος καιρός για να εκτελεσθεί τελικά η ποινή,είναι πολύ χειρότερο,τόσο για τις οικογένειες των θυμάτων που βρίσκονται σε μια συνεχή αναμονή όσο και για τον ίδιο τον θανατοποινίτη,ο οποίος φθείρεται ψυχολογικά περιμένοντας το τέλος του.Είναι πραγματικά απάνθρωπο να το κάνουν αυτό σε κάποιον που ούτως ή άλλως ξέρει ότι θα πεθάνει κατ'αυτόν τον τρόπο,επιτείνει το μαρτύριό του.Αν δεν μπορούν άμεσα να επιβάλλουν την ποινή,ας την καταργήσουν καλύτερα.

Eleni Dafnidi είπε...

Αν το δει κανείς από την σκοπιά των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιβάλλον του θύματος, μοιάζει με μία «δικαίωση» η οποία είναι αμφίβολο αν θα αποδοθεί τελικά.
Αν το δει από τη σκοπιά του μελλοθάνατου, μοιάζει σαν μία έμμεση τιμωρία σε επιβολή παρατεταμένης αγωνίας, κάτι που μας παραπέμπει σε άλλες εποχές και άλλες κοινωνίες.

Little Hope Flags είπε...

Daizy: Και εγώ αυτό πιστεύω. Το να εκτελέσεις κάποιον 20 χρόνια μετά δεν έχει νόημα. Γιατί τον έχει συντηρήσει το σύστημα δύο ολόκληρες δεκαετίες και κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά. Πιστεύω ότι οι οικογένειες των θυμάτων ζητούν δικαιώση-εκδίκηση τον πρώτο καιρό. Μετά από πέντε, δέκα χρόνια νομίζω ότι καταλαγιάζουν τα συναισθήματα και κρίνουν πιο εύκολα την κατάσταση. Δεν ξεχνάνε αλλά ίσως φέρονται ανώτερα, ανθρώπινα.

Little Hope Flags είπε...

Eleni Dafnidi: Αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ είναι η ψυχοφθρός διαδικασία στην οποία επιβάλλονται οι οικογένειες των θυμάτων, όπως και των κατηγορούμενων. Οι μεν πρώτες βρίσκονται σε μια συνεχή αναμονή με αποτέλεσμα να ανακυκλώνουν τον πόνο και να μη μπορούν να προχωρήσουν μπροστά. Οι δεύτερες πληρώνουν και οι ίδιες για κάτι που δεν έκαναν. Δεν μπορείς να είσαι υπεύθυνος για ένα έγκλημα κάποιου άλλου, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις. Γιατί λοιπόν να βασανίζονται όλοι τόσο πολύ;

Online χρήστες