17/5/09

The North Carolina Justice Act

Όπως έχει αναφερθεί ήδη, και όπως φάνηκε και από την έκθεση που εξέδωσαν οι ΗΠΑ πριν λίγες μέρες, το στοιχείο της προκατάληψης απέναντι στις μειονότητες είναι δυστυχώς εμφανές στο ποινικό σύστημα της χώρας.

Με βάση αυτά τα στοιχεία, η Βόρεια Καρολίνα ενέκρινε πριν μερικές μέρες την πρόταση "The North Carolina Justice Act" σύμφωνα με την οποία οι κατηγορούμενοι που αντιμετωπίζουν τη θανατική ποινή θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά την άσκηση έφεσης, στατιστικά στοιχεία τα οποία θα αποδεικνύουν ρατσιστική αντιμετώπιση εκ μέρους των δικαστών ή των άλλων αρχών. Αυτή η πρόταση έχει ως στόχο να περιορίσει τα κρούσματα ρατσισμού. Αν οι θανατοποινίτες καταφέρουν να αποδείξουν τη θέση τους, τότε ο δικαστής μπορεί να αναιρέσει την εκτέλεση της θανατικής ποινής.

Σε αυτή την υπόθεση μας ενδιαφέρει ένα μεγάλο ζήτημα. Η αποδοχή μιας τέτοιας πρότασης δείχνει ότι υπάρχει όντως ρατσισμός στο αμερικάνικο σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Δε θα έπρεπε λοιπόν να βρουν οι υπεύθυνοι έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα από την αρχή αντί να υιοθετούν μέτρα εκ των υστέρων, μέτρα που μπορεί να μην είναι τελικά αποτελεσματικά; Γιατί ακόμα και αν αποδειχτεί ρατσιστική αντιμετώπιση των αρχών, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα το δεχτεί ο δικαστής, ο οποίος μπορεί να είναι εξίσου προκατειλημμένος; Η πρόταση αυτή, αν και φαίνεται ιδιαίτερα πρωτοπόρα, στην πραγματικότητα πάσχει αφού προσπαθεί να συγκαλύψει το πρόβλημα αντί να το αντιμετωπίσει ριζικά. Ταυτόχρονα, αν υπάρχουν τέτοιες αδυναμίες, πώς μπορεί να είναι σίγουρη η κοινωνία ότι όλοι όσοι έχουν καταδικαστεί σε θανάτωση είναι όντως ένοχοι; Αυτό λοιπόν το δεδομένο διαβρώνει τα θεμέλια της θανατικής ποινής.

Μήπως λοιπόν είναι καιρός να αναθεωρηθεί η θανατική ποινή;

Λίγο μετά την ανακοίνωση του σχεδίου της Βόρειας Καρολίνας, κυκλοφόρησε ένα video στο youtube από την ιστοσελίδα www.ncmoratorium.org το οποίο παρουσιάζει την υπόθεση του Edward Chapman, ενός ανθρώπου που καταδικάστηκε σε θανατική ποινή για δύο φόνους, τους οποίους δεν διέπραξε. Έμεινε στην "αναμονή" για 14 ολόκληρα χρόνια μέχρι να αποδειχτεί τελικά η αθωότητά του. Μπορεί να γλίτωσε τη θανάτωση, αλλά ποιος μπορεί να φέρει πίσω αυτά τα χρόνια που πέρασε στη φυλακή πληρώνοντας το έγκλημα κάποιου άλλου;

Ο Champan είναι ο ένας μόνο από τους τρεις Αφροαμερικάνους που αφέθηκαν ελεύθεροι μέσα σε διάστημα 5 μηνών από τον Δεκέμβριο του 2007 μέχρι τον Μάιο του 2008, καθώς αποδείχτηκε η αθωότητά τους μετά από πολλά χρόνια που πέρασαν περιμένοντας την τέλεση της ποινής θανάτου που τους είχε επιβληθεί. Και στις τρεις περιπτώσεις, εντοπίστηκαν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τόσο οι αρχές όσο και οι μάρτυρες διαστρέβλωσαν εσκεμμένα τις αποδείξεις με στόχο να καταδικάσουν τους κατηγορούμενους. Στο video γίνεται λόγος για "prosecutorial miscontempt, weak evidence, false testimony by witnesses, forgery by investigators".

Πώς περιγράφει όμως ο Chapman την εμπειρία του;

"Πίστευα ότι μου έκαναν πλάκα. 14 ολόκληρα χρόνια περίμενα τη θανατική ποινή. Τώρα που είμαι ελεύθερος κοιτάζω γύρω μου, μυρίζω τον φρέσκο αέρα, μπορώ να βγω έξω και να τρέξω. Ένα βάρος έχει φύγει."

Πώς κατέληξε όμως να κατηγορείται για δύο φόνους;

Ο Chapman δεν ήταν τελείως νομοταγής. Ήδη από μικρή ηλικία είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά ενώ αποτύγχανε σε κάθε δουλειά την οποία ξεκινούσε. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο ιδανικός υποψήφιος για φόνο. Μια μέρα, τον συνέλαβαν για τον φόνο μια γειτόνισσάς του, ενώ λίγο αργότερα, και όσο ήταν στη φυλακή, τον κατηγόρησαν και για μια ακόμα δολοφονία.

Ο ίδιος μιλάει για αυτή την εμπειρία ως ένα πολύ τρομακτικό αίσθημα. Λέει ότι βρισκόταν στη φυλακή και φώναζε ότι ήταν αθώος. Φυσικά, όλοι του απαντούσαν ότι το έχουν ακούσει αυτό χιλιάδες φορές και γιατί να τον πιστέψουν άλλωστε; Όταν ανακοίνωσαν την καταδίκη του, ο Chapman λύγισε. Σήμερα λέει πως βίωσε μια εξωσωματική εμπειρία, βγήκε έξω από το σώμα του και είδε τον εαυτό του να ουρλιάζει για βοήθεια.

Οι ειδικοί τάσσονται ενάντια στην θανατική ποινή και δέχονται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις επικρατεί ρατσισμός στην σύλληψη και καταδίκη σε θανατική ποινή. Μάλιστα, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι όσοι δολοφονήσουν κάποιον λευκό είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν τη θανατική ποινή ως τιμωρία. Στη Β. Καρολίνα, οι πιθανότητες επιβολής θανατικής ποινής σε υπόθεση δολοφονίας λευκού αυξάνονται κατά 3,5 φορές σε σχέση με τις άλλες περιπτώσεις. Στις συγκεκριμένες τρεις υποθέσεις, τουλάχιστον ένα θύμα ήταν λευκό και το δικαστήριο αποτελούταν αποκλειστικά από λευκούς. Πολλοί δικαστές μάλιστα δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ελεύθερα και τον όρο "νέγροι" στις αναφορές τους, μια λέξη πολλή προσβλητική για το γένος των Αφροαμερικανών.

Οι αποδείξεις είναι λοιπόν κάτι περισσότερο από προφανείς: η φυλή παίζει σημαντικό ρόλο ακόμα και στην τέλεση εγκλήματος. Μπορεί ο Chapman και οι άλλοι δυο να δικαιώθηκαν, αλλά πόσοι ακόμα βρίσκονται άδικα φυλακισμένοι, ή ακόμα χειρότερα, έχουν θανατωθεί;

Το video μπορείτε να το δείτε τώρα:





Πηγή: Άρθρο

2 σχόλια:

Daizy είπε...

Πραγματικά συγκλονιστική περίπτωση.Και ενδεχομένως πόσοι θα έχουν ήδη θανατωθεί άδικα,για εγκλήματα που δεν τέλεσαν οι ίδιοι..

Ο ρατσισμός λοιπόν ακόμα καλά κρατεί,αφού υπάρχει διαχωρισμός και δυσμενέστερη μεταχείριση αν το θύμα ήταν λευκός,λες κι αν ήταν άλλου χρώματος δεν έχει τόση σημασία το έγκλημα.

Δυστυχώς,ακόμα κι αν κάποτε καταργηθεί η θανατική ποινή,ο ρατσισμός δεν φαίνεται και πολύ εύκολο να δύναται να εξαλειφθεί,γιατί δεν αποτελεί απλά μια νομοθετική ρύθμιση,όπως η επιβολή οποιασδήποτε ποινής,αλλά είναι στοιχείο της παιδείας και της κουλτούρας μερίδας ανθρώπων,είναι εγγεγραμμένη στη συνείδησή τους,κι αυτό πολύ δύσκολα αλλάζει.

Little Hope Flags είπε...

Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι οι αρχές παραδέχονται ότι δρουν ρατσιστικά. Αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι κατά πόσο το ποινικό σύστημα της χώρας είναι "καθαρό" από αναχρονιστικές ιδέες. Τουλάχιστον, το ψήφισμα της Β.Καρολίνας είναι ένα μικρό αλλά θετικό βήμα προς την εξάλειψη του ρατσισμού, τουλάχιστον όσον αφορά τον τομέα της δικαιοσύνης.

Γιατί όπως είπες και εσύ, Daizy, ο ρατσισμός είναι εγγεγραμμένος μέσα μας, αποτελεί κομμάτι της νοοτροπίας μας, και άρα εξαλείφεται πολύ δύσκολα.

Η τύχη λοιπόν των μειονοτήτων εκκρεμεί...

Online χρήστες